Duo Reges: constructio interrete.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed fortuna fortis; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Id mihi magnum videtur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Quo tandem modo? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. At multis malis affectus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quare ad ea primum, si videtur; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Si longus, levis dictata sunt. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
